تفاوت Personal Geodatabase و File Geodatabase

تفاوت Personal Geodatabase و File Geodatabase

اگر کمی درباره مفاهیم File Geodatabase(*.gdb) یا Personal Geodatabase(*.mdb) و تفاوت Personal Geodatabase و File Geodatabase دچار سردرگمی شده اید ، و یا اینکه فقط میخواهید بدانید که اصولا یک پایگاه داده جغرافیایی (Geodatabase) چیست ، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید تا به بررسی  تمام مواردی که باید در مورد یک پایگاه داده جغرافیایی بدانید بپردازیم .

چرا Geodatabase ها در زمینه ذخیره داده مکانی این میزان مورد توجه هستند ؟

Geodatabase روشی سازمان یافته برای نگهداری داده های مشابه ، در کنار یکدیگر است. و تمامی داده های مرتبط به همدیگر در یک پایگاه داده در کنار یکدیگر قرار میگیرند.

به عنوان مثال ، یک شهر ممکن است دارای بخش های مختلفی چون  فاضلاب ، ثبت املاک ، حمل و نقل و آتش نشانی باشد که هر یک از این بخش ها پایگاه جغرافیایی خاص خود را دارند و در عین حال به یکدیگر نیز متصل هستند.

در مقایسه با فرمت قدیمی تر Shapefile ، یک پایگاه داده جغرافیایی (Geodatabase) قابلیت های بیشتری را ارائه میکند . به عنوان مثال  Geodatabase ها به شما امکان ایجاد توپولوژی را میدهند ، حال آنکه با Shapefile ها نمیتوانید چنین کاری را انجام دهید .

با کمک Geodatabase ها میتوانید دامنه های مبتنی بر روش ارزش کدگذاری شده (coded value domains) ، کاتالوگ رستری (Raster catalogs) ، کلاس های رابطه (Relationship classes) و شبکه های هندسی (Geometric networks) را اضافه کنید ، Geodatabase ها حقیقتا موتورهای چند منظوره ای هستند که یک سازمان به آن نیاز دارد .

از نظر عملکرد هم Geodatabase ها نسبت به شیپ فایل ها مطلوب تر هستند و توابع مکانی درون یک پایگاه داده سریع تر اجرا میشوند .

از سوی دیگر Shapefile ها از DBFها به عنوان ساختار جدول خود استفاده میکنند لذا حداکثر کاراکتر مجاز برای نام یک فیلد در آنها به حداکثر 13 کاراکتر محدود میشود .، ولی ژئودیتابیس ها قابلیت های بیشتری در نامگذاری فیلدها دارند و عملکرد بهتری را ارائه می دهند .

نقاط قوت File Geodatabase

در گذشته فرمت انتخابی برای یک ژئودیتابیس فرمت پایگاه داده (MDB) Microsoft Access بود ، در حقیقت یک Personal Geodatabase یک فایل اکسس بود که نقطه ضعف این فرمت محدودیت شدید 2 گیگابابتی حجم آن است .

برای یک کاربر معمولی مایکروسافت اکسس ، این محدودیت حجمی کافی بود. اما با رشد فزاینده حجم فایل های رستری و برداری ، قلب بسیاری از کاربران GIS که مجبور بودند پایگاه داده خود را تا انتهای حجم آن پر کنند از این محدودیت به در می آمد.

برای غلبه بر این مشکل ، شرکت ESRI دست به توسعه فرمت فایل اختصاصی خود زد و File Geodatabase را معرفی کرد . در محیط اکسپلورر ویندوز یک File Geodatabase شامل یک سری فایل های باینری است که در یک پوشه ذخیره شده اند . نکته کلیدی در مورد فرمت File Geodatabase این بود که در عمل هیچ محدودیتی در اندازه این نوع پایگاه داده وجود نداشت.

علاوه بر این :

File Geodatabase ها به کابران اجازه فشرده سازی پایگاه ، ایجاد نمایه های مکانی ( Spatial index ) برای تشخیص سریعتر موقعیت عوارض ، مدیریت داده های رستری با استفاده از Tileها ، و ویرایش موثرتر داده ها با چندین کاربر را میدهند .

گرچه فرمت File Geodatabase  یک فرمت تجاری و گاها ضعیف است اما برای مجموعه داده های حجیم بسیار عالی ظاهر شده است .

آیا Personal Geodatabase ها از رده خارج شده اند !

Personal Geodatabase ها بعضی محدودیت ها در عملکرد و اندازه دارند . بر اساس فرمت پایگاه داده مایکروسافت اکسس (MDB)  ایجاد شده و  محدودیت حجم 2 گیگا بایتی دارند .

علیرغم محدودیت های اندازه پایگاه داده اکسس ،  Personal Geodatabase ها امکان دسترسی ODBC برای برنامه های خارجی ، بعنوان پشتیبان پایگاه داده را فراهم میکنند . به عنوان مثال ، ODBC میتواند داده های توصیفی را از یک Personal Geodatabase گرفته و به یک برنامه آماری مانند R منتقل کند .

همچنین Personal Geodatabase دارای برخی قابلیت های پرس جو است که که به کاربران اجازه میدهد از مزایای یک DBMS کامل استفاده کنند . کاربران میتوانند از کلمات کلیدی همچون “DISTINCT” یا “ORDER BY” برای کوئری گرفتن از داده ها در یک Personal Geodatabase استفاده کنند .

Personal Geodatabase ها یک انتخاب عالی برای تحلیل ها و نیز خروجی گرفتن از داده ها هستند . اما اغلب اوقات ، File Geodatabase ها  به دلیل فشرده سازی داده ها ، نمایه های مکانی ، Tileهای رستری ، و توانایی های ویرایشی ، انتخاب بهینه تری هستند.

گاهی اوقات Shapefile ها نیز پاسخ گو هستند !

یک Shapefile شامل مجموعه ای از چندین فایل است که همگی به طور منسجم با هم کار میکنند . شما حداقل با سه فایل با پسوند SHX ،  SHP و DBF سر و کار خواهید داشت که هندسه عوارض ، اطلاعات توصیفی عوارض و نمایه سازی را در اختیار شما قرار میدهند .

امروزه Shapefile ها رایج ترین فرمت در  دنیای GIS هستند . و از آنجایی که به یک استاندارد غیر رسمی در ذخیره سازی داده های GIS تبدیل شده اند ، تقریبا 100% نرم افزارهای حوزه GIS میتوانند از آن استفاده کنند .

حتی اگر دهها  Shapefile داشته باشید سایرین قادر خواهند بود در صورت استفاده از نرم افزارهای مختلف آنها را بخوانند . ولی زمانی که یک ژئودیتابیس (خصوصا File Geodatabase) در محیطی غیر از محیط نرم افزاری ESRI باشد بطور ناگهانی میزان کاربرد و استفاده از آن کاهش پیدا میکند.

مطالعه بیشتر : اجزا و پسوند فایل های ArcGIS Shapefiles

Geodatabase ها برای ذخیره سازی داده های GIS

معرفی ژئودیتابیس ها برای اولین بار، مانند یک معجزه در جامعه GIS بود و نحوه ذخیره ، ویرایش و انتشار داده های سازمان ها را تغییر داد .

تغییر از Shapefile به ژئودیتابیس ها ، دنیایی جدید را به روی مدیریت پایگاه داده رابطه ای و یکپارچگی داده ها باز کرده است .

گرچه بسته به موقعیت و مکان ، امکان استفاده از Personal Geodatabase ها و File Geodatabase ها وجود دارد ، اما Shapefile ها هنوز هم جایگاه خود را به منظور اشتراک گذاری داده بین پلتفرهای مختلف حفظ کرده اند .